بررسی رابطه مولفه های فرهنگ سازمانی، سرمایه اجتماعی و تعامل اجتماعی با فرایند دانش آفرینی در دانشگاه های اصفهان و علوم پزشکی اصفهان

چکیده در دهه اخیر یکی از عوامل موثر بر موفقیت سازمانها، دانش آفرینی بوده که اندیشمندان مختلفی مخصوصا در حوزه مدیریت به آن پرداخته اند. بر این اساس در پژوهش حاضر تلاش شده است ضمن بررسی میزان دانش آفرینی در دانشگاههای اصفهان و علوم پزشکی اصفهان، تاثیر عواملی چون فرهنگ سازمانی، سرمایه اجتماعی و تعامل اجتماعی، بر میزان دانش آفرینی تحلیل گردد. روش تحقیق، توصیفی ـ همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش شامل اعضای هیات علمی دو دانشگاه به تعداد 1136 نفر در سال 90- 1389 بوده که از این تعداد، 288 نفر بر اساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب گشته اند. ابزار جمع آوری اطلاعات چهار پرسشنامه فرایند دانش آفرینی با 17 گویه، فرهنگ سازمانی با 18 گویه، سرمایه اجتماعی با 20 گویه و تعامل اجتماعی با 14 گویه بوده است. با استفاده از آلفا کرونباخ ضرایب پایایی آنها به ترتیب 85/0، 83/0، 63/0 و 78/0 محاسبه گردید. روش های آماری مورد استفاده، شامل آزمونهایt ، f و تحلیل مسیر بوده است. کلیه آمارها و اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه ، از طریق نرم افزار spss17 و لیرزل صورت پذیرفته است. در مجموع، نتایج بدست آمده نشان داد که اولا در دانشگاه اصفهان، میانگین دانش آفرینی بیشتر از دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بوده است و ثانیا؛ بر اساس نتایج تحلیل مسیر صورت گرفته و با در نظر گرفتن اثرات مستقیم، غیر مستقیم و کل متغیرهای مستقل بر متغیر وابسته، میزان دانش آفرینی در دانشگاه اصفهان و علوم پزشکی اصفهان به ترتیب، از متغیر های تعامل اجتماعی و سرمایه اجتماعی بیشترین تاثیر را پذیرفته است. با این توضیح که متغیرهای یاد شده توانسته اند در ارتباط دانش آفرینی در دانشگاه اصفهان، 42 درصد تغییرات مرتبط با متغیر« دانش آفرینی» و در ارتباط با دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، 36 درصد تغییرات مرتبط با متغیر« دانش آفرینی» را تبیین نمایند. جهان امروز جهان سازمان هاست و اگر سازمان ها می خواهند همچنان پایدار بوده و بقای خود را تضمین نمایند، به یک کاتالیزور برای بقا نیازمندند. خلق دانش نوین و به عبارتی دانش آفرینی سازمان یکی از مواردی است که می تواند دوام سازمانی را تضمین نماید. اطلاعات و دانش کلیدی تولید شده در سازمانی چون دانشگاه بایستی بین همکارانی که برای انجام بهتر وظایف کاری خود به این دانش نیاز دارند تبادل و تسهیم شود تا سازمان بتواند به پویایی لازم دست پیدا کند. کلید واژگان: دانش آفرینی، فرهنگ سازمانی، سرمایه اجتماعی، تعامل اجتماعی ، دانشگاه